Trochę mojej historii :)

01:49 Petunia 8 Comments

Moja słabość do kwiatów zaczęła się od momentu, w którym pierwszy raz je zobaczyłam, można więc powiedzieć, że była to taka więź "od pierwszego wejrzenia". Nie mogłam się nadziwić, jak widziałam je gdzieś na łące czy polanie, a także w sklepach. Nawet zwykłe stokrotki, sprawiały mi frajdę, gdy mogłam z nich zrobić wiatek lub bukiet dla mamy. Im byłam starsza tym bardziej się do nich przekonywałam. Z kwiatów ciętych, najbliższe memu sercu są piękne, tradycyjne, czerwone róże. Dużo osób twierdzi, że są one oklepane, jednak według mnie mają w sobie coś niezwykłego, zwłaszcza gdy dostaje się je od ukochanej osoby. Na drugim miejscu postawiłabym tulipany, szczególnie w fazie rozkwitu.

Przełomowym wydarzeniem był moment, kiedy moja ciocia dostała pracę w kwiaciarni. Zaczęłam ją odwiedzać i widząc jak tworzy kompozycje, które mnie zachwycały, po raz pierwszy pomyślałam o sobie jako przyszłej florystce. Jednak była to myśl, którą często gdzieś tam gubiłam, pośród codziennych zajęć, ale praktycznie za każdym razem, gdy byłam w jakiejkolwiek kwiaciarni, wracała. Po pewnym czasie i pod czujnym okiem Ani, miałam możliwość ozdobić swoją pierwszą różę i stworzyć pierwszy bukiet. Prawdę mówiąc, nie był on świetny, ale czerwona róża ozdobiona białym woalem idealna! :)

Moje kolejne zderzenie z pracą przy kwiatach i kompozycjach dekoracyjnych, miało miejsce jakieś 7 miesiące temu, gdy zapisałam się na kurs florystyczny z UP. Zapoznałam się z bukieciarstwem, florystyką ślubną i żałobną. Pomimo miłej atmosfery w trakcie trwania kursu i dobrej nauczycielki, niestety nadal nie posiadam "pewnej ręki" do tworzenia kompozycji, szczególnie bukietów. Mały nakład finansowy, sprawił, że kwiatów starczało zaledwie dla każdej z Pań, dlatego każda praca była możliwa do wykonania tylko jeden raz.

Miałam również możliwość pomagania w dekorowaniu domu panny młodej i Kościoła, gdzie odbywały się zaślubiny. Moim zadaniem było ozdobienie serc wiszących na krzesłach nowożeńców i ławek białym woalem. Myślę, że taka pracę wykonywałabym z czystą przyjemnością i wierzę, że nadejdzie taki moment, kiedy będę mogła realizować swoją pasję! - czego życzę każdemu z osobna. :)
A teraz...jestem na drugim semestrze FLORYSTYKI :)

instagram: https://instagram.com/petuuniia_

Zapraszam również na facebook'a ! :)

8 komentarzy :

Polenka11 października 2015 08:29
Piękny zawód! Ja ukończyłam poziom podstawowy (I i II stopień) w krakowskim MCEF, ale nie pracuję jako florystka.
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
Save the Magic Moments11 października 2015 12:00
Super! Podążasz za swoja pasja i marzeniem. Piękna sprawa. Też kocham kwiaty. Na osiedlu mamy cudowna kwiaciarnię. Całą ciążę chodziłam niemalże codziennie - zapach kwiatów mnie uspokajał, a obcowanie wśród nich sprawiało tyle radości :) Domyślam się, że taka praca musi być bardzo przyjemna :)
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
Katarzynagrzebyk.pl11 października 2015 12:48
Piękną masz pasję:-) Kwiaty są niezwykłe, takie kruche i ulotne, ja niestety, jakoś "nie mam ręki do kwiatów", ale lubię, gdy są w moim otoczeniu:-)
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
Ropcia13 października 2015 06:19
Fajnie, że znalazłaś to co lubisz i zmierzasz w tym kierunku.
Mój syn uwielbia kwiaty :)
I te na łące i te w doniczkach.
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi